Zijn we straks allemaal oude zielen in jonge lichamen?
Senescente cellen zijn cellen die ons ouder en uiteindelijk ziek maken. Door het opruimen van deze boosdoeners ligt er opeens een rooskleurige, fris en fruitige toekomst voor ons in het verschiet. Ja, ook voor zeventig plussers. Dit lijkt wel een sprookje, maar komt steeds dichterbij.
Dat ouderdom met gebreken komt, is een gezegde wat maar al te waar is. Al bereiken we een steeds hogere leeftijd, en zijn er zeer veel mensen nog behoorlijk vitaal, we leveren toch steeds een stukje in. Boven de vijftig jaar gebruikt er al een hele grote groep medicatie, en steken behoorlijk wat aandoeningen de kop op. Uiterlijk is datzelfde aan de orde. De uiterlijke aandoeningen doen dan meestal fysiek wel geen pijn, maar mentaal hebben ze een behoorlijke impact.
Maar er is goed nieuws onder de zon!
VU Hoogleraar Andrea Maier heeft al vele onderzoeken naar buiten gebracht en in de Volkskrant stond er vandaag weer een artikel over. Door een medicijn dat ontwikkeld is om opnieuw te verjongen! Bij muizen doet de proef het erg goed. Ze kunnen naar menselijke maatstaven opeens 130 of 140 jaar oud worden en rennen rond alsof ze 20 zijn. Ook zien ze er jonger uit. Kun je het jezelf voorstellen? Nog veel belangrijker is dat ze hiermee ook tumoren kunnen opruimen, en dat klinkt toch wel heel aantrekkelijk!
Trendwatcher Adjed Bakas voorspelde het jaren geleden al, mensen gaan 120 jaar oud worden in een behoorlijk goede gezondheid, tot ze er genoeg van hebben en klaar zijn met hun leven.
In de beauty branche is de vraag naar anti-aging het grootst. En dat is ook niet gek. Ik kan je vertellen dat het heel lastig is om steeds een stukje van je natuurlijke schoonheid te verliezen. Wat je vroeger normaal vond, of waar je evengoed ontevreden over was, besef je later dat je zeurde om niets. Nu moet je wennen aan je lijf dat verandert, hoe goed je dat ook in shape probeert te houden. ‘Het maakt niet uit’ hoor je dan, ‘oudere mensen worden steeds leuker’. Lief gezegd door de jongeren, je moet het immers ergens compenseren om nog mee te tellen.
Preventie is nog altijd het beste, door een zelfbewuste en gezonde leefstijl en verzorging de senescente cellen geen kans geven, of uitstellen van de schade die ze aanrichten.
Ik weet ook dat het niet zaligmakend is, maar hoe fijn is het als verval minder intreedt. Als je ouder wordt zonder aftakeling, zonder ziekte, tot je op een dag gewoon doodgaat. Tenminste, dat lijkt me wel de weg zoals het bedoeld is. Anders komen er hele grote problemen.
Want dat we als mensen tot steeds meer in staat zijn, mag duidelijk zijn. Maar zelfs de slimste kop kan het ingenieus gebouwde lichaam never nooit namaken. Maar gaat de maakbaarheid niet heel erg ver? Hoe vreemd zou het zijn als we er als tachtigjarige uitzien en fungeren als een vijftiger? Wat zouden de jongeren daarvan vinden? Wordt de wereld dan niet overvol? En naar de pensioenen kunnen we dan fluiten. Maar ach, als we vitaal blijven, onszelf goed blijven verzorgen en er goed uitzien, dan kunnen we toch wel tot ons honderdste werken?
Annelies