“Aarts, ga nou eens zitten” zei mijn gesprekspartner vanmiddag lachend, maar natuurlijk zat er wel degelijk een serieuze ondertoon in. Mijn eeuwige onrust, het zien van het grote geheel en vooruit zijn in de tijd met nieuwe ideeën pakken zich het best samen in het woord visionair.
Een visionair kan zaken al helemaal voor zich zien, alsof het er al is. Een visionair zit vol ideeën en ziet kansen voor de toekomst waar anderen nog niet mee bezig zijn en denkt voortdurend hoe het anders of beter kan.
Inmiddels voelt het niet meer arrogant om mezelf deze eigenschap toe te dichten en doe ik er mijn voordeel mee. Geef me een aantal steekwoorden en ik maak er een verhaal van, een bedrijfsplan of een project. Ik hoef er nauwelijks over na te denken, het ontstaat gewoon. Het is niet knap, het is mijn natuur. Ik ben er nu trots op, het heeft namelijk ook lang genoeg tegen me gewerkt.
Hoe het tegen me werkte:
In mijn eerdere jaren van ondernemerschap was ik me er niet van bewust. Ja, ik was chaotisch, maar dat zijn wel meer ondernemers. Ik deed wat ik voelde, anticipeerde daarop waar de markt naartoe zou gaan. Een ondernemer moet vooruit kijken toch? Maar ik vergat iets.
Ik vergat dat de consument zo ver nog niet was, en ook mijn personeelsleden konden mijn snelheid soms nauwelijks bijbenen. Ik stond altijd met één been in de toekomst, en vergat het finetunen en goed integreren van het idee. Beter gezegd, ik had op dat moment niet de juiste mensen om me heen die dat oppakten of droeg het niet helder genoeg over.
Consumenten moesten hierin opgevoed worden en de teamleden getraind. Toch kwam mijn visie nagenoeg altijd uit. Uiteindelijk, nadat ik natuurlijk ontelbare keren onderuit was geschoffeld en me niet altijd begrepen voelde. Achteraf kreeg ik vaak gelijk.
Wist ik veel.
Feit was dat ik niet kleiner kon denken. Ik zag teveel en werd onrustig als iets liep. Nog altijd kan ik geen uur op een stoel zitten en heb ik altijd pen en papier (of tegenwoordig mijn bullet journal) bij de hand of noteer ingevingen op mijn mobiel. Denk niet dat ik niet geniet hoor, ik geniet juist intens. Ik zuig het leven op. Maar weet je HOE lastig het is om er niets mee te doen als je prachtige kansen ziet waar anderen voordeel van hebben? Weet je hoeveel onrust ik soms in me had en nog heb zolang daar niets mee gedaan wordt?
Ik werkte soms voor zaken die totaal geen prioriteit hadden, maar waarvan ik voelde dat ik daar wat mee moest doen. Onder andere opkomen voor onze branche. Ik schreef er talloze blogs over. Later besefte ik dat dit allemaal voorbodes waren voor mijn toekomstige plannen.
Hoe het voor me ging werken:
Naarmate mijn bedrijf Medi Spa groeide, kon ik meer uitbesteden aan mijn teamleden en verzamelde ik mensen om me heen die de kunst bezaten om alles in goede banen te leiden. Ik ontdekte dat de mensen met wie je samenwerkt maar beter helemaal anders kunnen zijn dan je zelf bent, zoals mijn man als mijn tegenpool (ik kan me bijna geen meer gestructureerde persoon bedenken).
Inmiddels zijn we importeur van een skincare merk en mag ik aan de zijlijn meekijken bij bedrijven waarmee we samenwerken, je wilt niet weten wat voor kansen ik voor hen zie en wat voor markt er nog te winnen is voor onze branche. Zonde toch om te laten liggen?
Annelies Academy
En zo is de Academy tot stand gekomen. De ruimte straalt creativiteit en warmte uit, precies zoals ik het gevisualiseerd had. Ik ben de cursus train de trainer gaan volgen, omdat ik me terdege besef dat het geen abracadabra moet zijn voor mijn deelnemers. Vermeldenswaardig is dat een dergelijke training voor mij echt omdenken is, ik kan er met mijn pet soms niet bij. Toch worden het zeker geen statische sessies die ik ga geven. Zet mij in een hokje en mijn creativiteit vloeit weg.
Tegenwoordig laat ik deze karaktertrek voor me werken en zie het als een talent waar ik anderen mee kan helpen en waar ik heel gelukkig van word. Ik heb tenslotte bewezen dat mijn manier van denken werkt.
Vanmiddag tijdens het inspirerende gesprek dat ik voerde met een collega trainer werd ik me er dus weer van bewust. Alweer iemand in mijn nabije netwerk die me snapt en die goed is in fine tunen en in kleine stapjes werken. Tot we samen uitkomen bij hét grote geheel, bij dat wat ik allang voor ogen heb. Het kan mij niet snel genoeg gaan.
Mijn kracht is nu dat ik weet waar mijn talent én valkuil ligt en wat ik vooral uit moet besteden, en wat voelt dat goed! Ik ben veel productiever én creatiever door de vrijheid die ik verworven heb. Ik heb ondervonden dat ik anderen in hun kracht kan zetten, doordat ik hen uitdaag om stappen te zetten. Met succes, hun onontgonnen talent komt naar boven.
De moraal van dit verhaal
Door een jou typerende karaktertrek of eigenschap naar boven te halen, te gaan gebruiken en door te gaan ontwikkelen word je gelukkiger en succesvoller. Zelfs bij een eigenschap waar je zelf nu nog niet gelukkig mee bent, waar je last of zelfs pijn van hebt of hebt ondervonden.
Het is dat talent of die eigenschap die jou uniek en speciaal maakt.
Keer het om naar positief
Wat als je het nu eens omdraait? Wat als je jouw talent of wat je doorleefd hebt gaat inzetten om anderen te helpen? Wie voelt het beter dan jij?
Niemand is goed in alles, maar iedereen is goed in iets of heeft ervaringswijsheid door pijn, schade of schande ontwikkeld. Het kan best zijn dat je nog vaardigheden moet ontwikkelen, maar één ding is zeker: je kunt niet dichter bij jezelf komen dan op deze manier. Bovendien is de kans dat je hier gelukkig én succesvol mee wordt heel groot aanwezig! Ik zie het zo voor me.😉
Ik lees graag wat jouw talent is waar je iets mee doet of zou willen doen, of dat je jezelf hierin herkend? Ben je je überhaupt bewust wat jouw talent is?
Laat het me weten in een reactie, of mail naar info@anneliesacademy.nl
