Staan ze ‘achter’ je, dan zullen ze je beschermen en behoeden voor alle gevaar. Heb je ze tegen, dan worden ze je vijand en hebben ze een vernietigende kracht tot jij je genadeloos overgeeft. Een beetje actie van het leger is prettig, het houdt je wakker en alert en je krijgt er energie van. Krijg je ze echter teveel of langdurig in je lijf, dan gaan ze tekeer als een stel ongeleide projectielen met alle gevolgen vandien.
Zie stress als een leger in je lichaam, bestaande uit allemaal soldaten (hormonen) die je bewaken en beschermen tegen onheil. Op het moment dat er gevaar nadert, krijgt de hoofd officier een seintje die vervolgens het hele leger optrommelt. Alle soldaten krijgen opdrachten om actie te ondernemen op de plek waar het nodig is. Het hart gaat sneller kloppen en harder pompen, de bloeddruk stijgt, de bloedvaten verwijden… en de andere organen worden opgedragen zich gedeisd te houden. De spijsvertering ligt nagenoeg stil en andere op acute momenten onbelangrijke organen ook. Tot het gevaar geweken is. Het leger heeft je geholpen de aanval van buitenaf te overleven, en gaat weer huiswaarts, maar wel pas als jij je weer rustig voelt. Ze wachten niet tot jij om hulp vraagt, maar zijn er belangeloos. Elke keer weer.
Zolang je stress als een vijand ziet kun je ertegen vechten tot je erbij neervalt, kun je het negeren tot je een ons weegt, je zult het nooit winnen. Je kunt er maar beter vrienden mee worden, en het respecteren en accepteren. Door stress naar waarde in te schatten, te luisteren en haar wensen op te volgen zal het je met rust laten en goed voor je zijn. Doe je dat niet, dan kunnen de gevolgen desastreus zijn. Het veroudert je huid en je organen en maakt je uiteindelijk ziek.
Hoe is dit mogelijk?
In de hypofyse zit de commandant in de uitkijktoren. De hersenen geven de prikkel door aan de hypofyse, zij nemen alles waar op gevoel. Dat gevoel zit in onze genen, en kwam ons in de oertijd erg goed van pas. Vluchten of vechten voor de beer of de tijger om te overleven was alleen mogelijk als ons lichaam zich aanpaste aan die situatie. Het maakt de mens enorm sterk en krachtig voor een korte duur, doordat alle soldaten eensgezind elkaar ondersteunden. Maar je snapt dat dat leger niet onophoudelijk de boel kan delegeren. Na inspanning hoort ontspanning om weer in balans te komen. Zo ging het ook in de oertijd. Het leger hoefde maar af en toe aan te rukken, dus het kostte het lichaam niet zoveel kruim. De twee kleine orgaantjes die heel dat leger herbergen, zijn de bijnieren.
De belangrijke functie van de bijnieren
Eigenlijk zouden de bijnieren in deze tijd veel groter moeten zijn, omdat het leger enorm gegroeid is in de loop van de evolutie. Er komen steeds meer soldaten bij. Dat moet ook wel, want in plaats van af en toe, werken ze tegenwoordig in ploegendiensten om te voldoen aan de opdrachten van de commandant. Als ze dat maar volhouden..
Het leger moet té vaak aanrukken
In onze tijd van leven, in onze huidige leefstijl is stress een alledaags symptoom geworden. We staan té vaak en té veel onder stress. Ook als er eigenlijk geen gevaar is, ervaren de hersenen een spanningsveld wat ze als gevaar bestempelen en informeren de commandant. Het leger gaat prompt aan de slag, en dirigeert de andere soldaten (hormonen) actie te ondernemen. Voor je het weet is er in het hele lichaam een strijd aan de gang tussen de soldaten. De ene helpt de ander door zich gedeisd te houden, zodat de anderen nog harder hun best kunnen doen. Hierdoor raakt het lichaam in de war. Het gaat dingen doen, die het normaal niet hoeft te doen. (hoger ademhalen, verhoogde hartslag en bloeddruk) en laat dingen die eigenlijk wel belangrijk zijn langzamer werken ( schildklier, spijsvertering). Als gevolg ontstaan er allerlei vage klachten, waaronder overgewicht, hoge bloeddruk en versnelde veroudering of zelfs ziekte. Deze klachten worden behandeld, maar vaak niet de oorzaak; stress.
Hoe kan het lichaam daardoor sneller verouderen of zelfs ziek worden?
Het leger moet gevoed worden, het heeft energie nodig. Het rooft de mineralenvoorraden uit de botten de haren en de nagels, daar waar de opslag depots liggen. Het maakt het collageen (eiwitten) kapot, waardoor er rimpels ontstaan. Het lichaam verzuurt door een ophoping van afvalstoffen die ze achterlaten en ze veroorzaken laaggradige ontstekingen. Eczeem, psoriasis en andere niet gevaarlijke aandoeningen steken de kop op. Voorlopig niet gevaarlijk, als het leger maar weer rust krijgt en het lichaam zich kan herstellen. Met name in de nacht.
In de periodes dat het leger actief is, zal het lichaam niet snel ziek worden. Het wordt er immers tegen beschermd om zogenaamd te ‘overleven’. Op dat moment word je zelfs niet verkouden, het immuunsysteem staat namelijk op scherp. Na de aanval ligt het immuunsysteem tijdelijk plat, en dan slaat het virus van verkoudheid etc toe. Kijk maar eens hoeveel mensen aan het begin van hun vakantie ziek worden of een hartinfarct krijgen, op het moment dat ze rust krijgen.
Het leger verdient nachtrust en structuur
Juist de nacht is heilzaam voor herstel, maar gek genoeg is het leger de structuur soms zover kwijt dat ze maar doorvechten, op aanbevelingen van de commandant. Ze komen niet tot rust, en jij komt niet aan je nachtrust toe. Je bent klaarwakker. Tegen de ochtend valt het leger doodmoe in slaap, en jij dus ook. In de ochtend verslapen ze zich, of hijsen ze zich doodmoe weer in hun pak, eigenlijk nog te uitgeput om ook maar iets te ondernemen.
Vermoeidheid is een signaal van je lichaam
In de loop van de ochtend herstelt de balans zich gedeeltelijk, en kan het leger alles in redelijk goede banen leiden. In de middag ontstaat vaak een dip, maar gek genoeg krijg je in de loop van de avond weer wat meer energie waardoor je weer over je grenzen gaat.
Na de overgang wordt het nog een tikkeltje beroerder.
Omdat tijdens en na de overgang de soldaten van de eierstokken ook in de bijnieren gaan huisvesten wordt het daar helemaal een dolle boel. Het was er al overvol, kunnen ze dat er nog wel bij hebben? Als het lichaam al veel onder stress gestaan hebben, zullen de overgangsklachten heviger zijn. Het leger heeft het niet goed onder controle.
Bij zeer langdurige stressprikkels raakt het leger uitgeput. Ze zijn niet meer gevoelig voor de bevelen van de commandant. Ze gooien er het bijltje bij neer. De bloeddruk wordt laag, het lichaam is op. Dit zijn de tekenen van een burn-out.
Hoe herken ik dit hoge stresslevel?
- Continue gespannen
- Niet tegen scherpe geluiden en licht kunnen
- Een steen in je maag
- Slecht slapen
- Haaruitval, versnelde huidveroudering
- Angsten
- Lusteloosheid en vermoeidheid
Tips voor aanpak van een langdurig te hoog stresslevel
- Zorg voor regelmaat
- Ga op tijd naar bed
- Zoek ontspanning op jouw manier (sauna, lezen)
- Doe aan sport of ga wandelen, het maakt je hoofd leeg
- Pas je voeding aan en neem voedingssupplementen ter aanvulling
- Kijk waar je wel of geen grip op hebt, en of je angsten gegrond zijn
- Zorg goed voor je lichaam, door ernaar te luisteren
- Laat de stress wegmasseren
Zorg goed voor je lichaam, door signalen niet te negeren. Door niet de gevolgen aan te pakken, maar jezelf te realiseren waar de oorzaak ligt en die aan te pakken.
Ik wens iedereen een stress vriendelijk 2017 toe!
Sylvia meeuwissen
op 30 Dec 2016Leidy stefffens
op 06 Jan 2017